Wiecie, jak to jest? Szewc bez butów chodzi, tak mówią i wiele w tym prawdy.

Niejednokrotnie, kiedy opowiadam spotkanym osobom o moim hobby słyszę: no to pewnie masz w domu wiele koszyków! Tak, mam: na sprzedaż, zamówione lub robione na kursy czy inne pokazy. 

Właściwie jeszcze nie miałam okazji zrobić prezentu samej sobie, a lista potrzeb i chciejstwa jest duża.

Tym razem jednak postanowiłam znaleźć chwilkę i upleść sobie dawno wymyślony wazon:

Wazon został upleciony splotem ósemkowym na istniejącym szklanym wazonie, który z uwagi na zdobienia nie bardzo pasował mi do wnętrza. 

Wazon ma  interesujący kształt, który bardzo mnie zainspirował.

Węższy z góry  i szeroki na dole, o ciężkiej, szklanej podstawie bardzo nadawał się do wykorzystania splotu ósemkowego.

Pomalowałam go dwoma bejcami przenikającymi się w części środkowej: "żółcieniem" i zielenią sosnową".

 Na środku wymodziłam ozdobę z zasuszonej róży, rafii, liścia ze starego bukietu (nie mam pojęcia, jaka to roślina) i kawałka takiej siateczki z hurtowni florystycznej. Przyklejone na klej na ciepło trzyma się na amen.

A że kocham róże nie mogłam się oprzeć i całość kompozycji urozmaiciłam kilkoma suszonymi, bordowymi różyczkami:

Wazon spełnia bardzo ważną rolę - trzymam w nim wiąchę z ogrodu: gałęzie leszczyny ozdobnej na której za jakiś czas pojawia się przepiękne, bordowe listki, gałęzie wierzby mandżurskiej, bardzo popularnej w naszych ogrodach ze względu na fajnie pokręcone, pomarańczowo-żółte gałązki z żywo zielonymi listkami oraz gałęzie zwykłej brzozy, którą uwielbiam.

A teraz sobie stoi w mojej pracowni i cieszy oko - chyba zaproszę go do salonu...

 pozdrawiam

Buty, buty, buty... czas chyba otworzyć mini-warsztacik szewski.

Lubię je robić, plecie się takie butki bardzo przyjemnie, forma sama "wychodzi" spod paluszków jeśli oczywiście trzyma się paru zasad.

Sposób na buta pokazywałam już wcześniej na przykładzie trampka, zasada jest podobna dla każdego obuwia, a wersji może być naprawdę wiele.

Poniżej czworaczki, butki na zamówienie zrobione bez jęzorka:

A niżej wielki bucior z obcasem, wypleciony z jęzorkiem. 

But ten ma służyć jako swoisty "kosz prezentowy" - będzie podarunkiem dla pewnej osoby od jej fanów.

Na spodzie, na podeszwie ma wypisaną złotym reliefem dedykację, której ze względów oczywistych nie publikuję.  Wypełniony będzie po brzegi słodkościami, tak jak but w tym właśnie linku.

Co myślicie o takim "opakowaniu prezentu" ?

pozdrawiam, już niedługo przedstawię moje tworki wielkanocne 

Witam

Dziś prezentuję instrukcję wykonania najbardziej chyba popularnego splotu, wykonywanego dwoma rurkami - splotu ósemkowego. 

Wykorzystamy przy pokazie nasze dno, na którym uczyliśmy się dolnego brzegu koszyka.

Teraz rurkę białą krzyżujemy z rurkę różową przekładając ją od zewnątrz koszyka do jego wnętrza nad rurką różową tworząc niejako ósemkę - stąd nazwa splotu. 

To samo robimy z rurką różową i tak na zmianę w kółko aż dojedziemy do miejsca, w którym zaczynaliśmy splot.

Aby ukryć nieco początek wyplotu, czyli dość grube połączenie obu rurek postarajmy się zapleść nasze rurki tak, by początek znalazł się między nim, chowając się nieco w przyszłej ściance koszyka.

Pleciemy tak długo w kółeczko, aż uzyskamy żądaną wysokość koszyka. Jeśli kończą nam się rurki - dokręcamy kolejne w tym samym kolorze.

Plotąc dwoma rurkami o różnych kolorach przy parzystej liczbie rurek osnowy uzyskamy swoisty wzorek: pionowe pasy na ściance koszyka.

Upleciony koszyk zakańczamy wybraną metodą (o nich w następnych instrukcjach).

Czasem korzystam z tego sposobu przy ozdabianiu moich koszyków:

Postępujemy podobnie, jak w poprzedniej wersji, lecz efekt jest nieco inny z uwagi na nieparzystą liczbę rurek osnowy.

Ale po kolei.

Tak, jak w I wersji  rurkę białą krzyżujemy z rurką zieloną przekładając ją od zewnątrz koszyka do jego wnętrza nad rurką zieloną.

Teraz przekładamy rurkę zieloną i tak dalej, i tak dalej... aż do mniej więcej polowy wysokości koszyczka.

Na ściance wyraźnie zarysowuje nam się skośny wzorek biegnący w prawą stronę - widzicie go?

Moim celem teraz jest  poprowadzenie skośnego wzorka w drugą stronę, czyli skos w lewo.

Dlatego też od tej chwili będziemy przy krzyżowaniu rurek przekładać je od wewnątrz koszyka na zewnątrz, czyli dokładnie odwrotnie, niż dotychczas.

Na pierwszym zdjęciu rurka biała normalnym trybem powinna zostać przykryta rurką zieloną  ale w naszej sytuacji to rurka biała od wewnątrz koszyka przechodzi na zewnątrz, pokrywając rurkę zieloną.

Plotąc w ten sposób uzyskamy efekt skosu, biegnącego w drugą stronę, niż do tej pory.

Możemy na koniec dla kontrastu wypleść kawałeczek jednym kolorem. 

Czeka nas jeszcze górne zakończenie i koszyk wypleciony.

Taki efekt skośnego wzoru wykorzystałam również w moich pracach:

a w dwie stronki wzorek tu:

Powodzenia !!!

Witam

Na pierwszy ogień weźmiemy się za dolny brzeg.
Powinniśmy go robić zawsze, aby zakryćkartonowe dno, a rurki ustawić ładnie w pionie do dalszego wyplotu.

Widziałam na szkółkach prowadzonych przeze mnie, że wykonanie dolnego brzegu niejednokrotnie sprawia trudność początkującym wikliniarkom. Dlatego też starałam się pokazać jak najbardziej szczegółowo, jak wykonać poszczególne kroczki, by otrzymać równy, dolny brzeg koszyka.

Początek koszyka to wykonanie "słoneczka" czyli kartonowego dna (tu oklejonego pogniecioną gazetą) z wklejonymi pomiędzy dwie tekturki rurkami osnowy.

Użyłam dwóch kolorów rureczek, aby łatwiej pokazać kolejne koczki.

Zegnijmy pierwszą, dowolną rurkę w prawo. U mnie to rurka brązowa.

Teraz rurkę brązową zahaczamy o następna rurkę brązową i ustawiamy w pionie. 

Czas na rurką żółtą. Tak jak poprzednio rurkę brązową i teraz zaczynamy od zagięcia rurki żółtej w prawo.

Następnie przekładamy rurką żółtą przed rurką brązową identycznie, jak poprzednio.

I zahaczamy ją o sąsiadującą rurką żółtą, stawiając w pionie.

Przyjdzie taki moment, że dojedziemy do miejsca, w którym zaczynaliśmy nasze plecenie, czyli zostaną nam dwie rurki do zaplecenia.

Rurkę brązową zginamy w prawo, jak zawsze i przekładamy przed rurką żółtą.

Teraz musimy od dołu włożyć rurkę brązową w przestrzeń pomiędzy pierwszą, zagięta w prawo rurką brązową a tekturowym kółkiem. 

Ostatnia rurka żółta wymaga odrobiny skupienia. 

Najpierw zaginamy ja w prawo, jak zwykle a następnie wkładamy od góry pomiędzy tekturowe dno
a sąsiednią rurkę brązową.

Następny kroczek to włożenie od dołu rurki żółtej w "oczko" między dwoma zaplecionymi rureczkami.

Tak, jak inne rureczki i tą rurką żółtą ustawiamy w pionie.

Efektem naszego trudu jest kartonowe dno koszyka z pięknie wyplecionym brzegiem tak na zewnątrz jak i od wewnętrznej strony koszyka.

Życzę powodzenia i cierpliwości w nauce! 

Witam

Dawno temu obiecałam Wam instrukcje wykonania splotów wikliniarskich i teraz ochoczo spełniam tą obietnicę.

Poniżej znajdziecie  linki do postów pokazujących konkretne sploty:


Jak zrobić dolny brzeg koszyka


Będę je na bieżąco uzupełniać o kolejne instrukcje.

Są to moje sposoby wykonania rzeczonego splotu, być może dla zawodowego wikliniarza dalekie od fachowej instrukcji, lecz mnie wystarczają i pozwalają uzyskać założony końcowy efekt.

A dla zachęty dla wszystkich początkujących wikliniarek i tych, co już życia bez plecionek nie mogą sobie wyobrazić zamieszczam, za zgodą autorki, wierszyk znaleziony na popularnym forum robótkowym.

Witajcie

Trafiła do mnie Pani, która pisze fajne artykuły w jednym z internetowych magazynów ślubnych.

Prosiła o zgodę na publikacje moich prac, na co ochoczo kiwnęłam łepkiem i tak oto wybrane koszyki znalazły zaszczytne miejsce na łamach tego bardzo fajnego poradnika ślubnego:

Myślę, że każda przyszła panna młoda mogłaby ukoić skołatane nerwy czytając o bardzo oryginalnych i niezwykle użytecznych pomysłach, które każdy w własnym zakresie jest w stanie wykorzystać na swoim ślubie.

Witam :)

Urodziny Teściowej ! 18-ste oczywiście, bo Teściowa fajna babka i w duszy wciąż młoda dziewczyna.

Przy okazji załatwiania całkiem innej, paskudnej sprawy podjechałam na kawkę do jubilatki, bo choć my na Kaszubach ponoć znani jesteśmy ze świętowania urodzin, to jednak w mojej rodzinie jest to bardzo skromna uroczystość w gronie najbliższych.   

Różyczki zrobione metodą "toaletową" tym razem ze zwykłej krepy. Osadziłam je na druciku florystycznym a następnie powtykałam w kawałek budowlanej pianki. 

 
Wybieramy się z mężem do jego chrześniaka na urodziny. 

Cóż, bez prezentu ani rusz.

Chrześniak nastolatek, fajny chłopak, jedynak któremu bardzo trudno kupić prezent, bo jak powszechnie wiadomo jedynacy mają wszystko (albo prawie wszystko).

Pieniądze w kopercie - brrr mierzi mnie to nieustająco, ale jak się dysponuje ograniczonym budżetem to rzeczywiście ten kolorowy papierek wydaje się lepszym rozwiązaniem niż cokolwiek kupowane na zasadzie: a nóż widelec trafię w gust młodego człowieka (najczęściej jest to jednak chybiony strzał).

Lubię nietypowe rozwiązania. W necie naoglądałam się ostatnio przepięknych bukietów z cukierków, które tak mi się spodobały, że bardzo zapragnęłam takowy bukiecik zrobić jako nietypowe opakowanie bardzo prozaicznej papierkowej gotówki.

Kupiłam pralinki w ilości odpowiadającej wiekowi naszego solenizanta i ochoczo zabrałam się do dzieła.

I na własnej skórze przekonałam się, jak mocno wyobrażenie o czymś może różnić się od rzeczywistości.  Bukieciki na obrazkach, takie śliczne, słodkie i wydawało się prozaiczne w swej konstrukcji okazały się niełatwym orzechem do zgryzienia.

Jak sprawić, by pralinka trzymała się na patyczku?

Jak przymocować tubę i skąd ją cholibka wziąć?

Dlaczego to wszystko jest takie ciężkie i nieustająco wymyka mi się z bukietu?

Jak sprawić, by cukierkowe kwiatki układały się tak równiuteńko, jak na zdjęciach z netu?

Oj oj pytań było wiele ale nie poddałam się i po trzech godzinach coś tam wymodziłam, ale żebym była zadowolona z efektu, to nie powiem...

Jedno wiem na pewno: podziwiam osoby, które robią te cudne, równiuteńkie bukieciki, mój wygląda tak:

Duża róża "cenna" czyli z właściwym prezentem.

Jedynym moim pocieszeniem jest fakt, ze młody zapewne szybko "rozpakuje" ten bukiecik.

Nie poddaje się jednak, będę próbować dalej i szlifować swoje umiejętności.

pozdrawiam

Witam 

Przed nami Wielkanoc, wspaniałe święto kościoła katolickiego, radosne, kolorowe i słoneczne. 

Bardzo ważne dla wszystkich chrześcijan i mocno ugruntowane w polskiej tradycji z wszystkimi zwyczajami i obrzędami z nim związanymi.

Święto "koszykowe" - bez tego atrybutu nie wyobrażam sobie Wielkanocy.

I właśnie z tej okazji zapraszam Was serdecznie na dwa kursy przedwielkanocne, które chciałabym zorganizować jeszcze w marcu przed Wielkanocą  u mnie w pracowni w Bojanie.

I termin to 24 marzec (sobota) - godziny przedpołudniowe (10.00 - 14.00)

Na spotkaniu zrobimy jeden wybrany klasyczny koszyk wielkanocny, taki jak te:

 

II termin to 31 marzec (sobota) - godziny przedpołudniowe (10.00 - 14.00)

Na tym spotkaniu zrobimy koszyk wielkanocny - wybrane zwierzątko, do wyboru:

 

KOGUTKI

 KURY

 lub ZAJĄCE

UWAGA! Mogę taki kurs zrobić u Was w domu czy szkole czy innym dogodnym miejscu, warunkiem jest odległość od mojego miejsca zamieszkania - do 30 km (czyli  okolice od Wejherowa po Gdańsk i obrzeża) oraz chętne co najmniej trzy osoby!!!

Kurs w Bojanie odbędzie się, jeśli zapiszą się co najmniej dwie chętne osoby o czym będę informować na bieżąco. 


 z Chwaszczyna lub Koleczkowa mogę przywieźć do 4 osób samochodem !!!