Witajcie moi drodzy czytelnicy

Walentynki spadły na nas w darze wraz z całym dobrobytem zachodniego świata i czy się komuś to podoba, czy nie dość mocno utwierdziły swoją pozycję na liście świąt, które wypadałoby obchodzić.

Młodzieży przychodzi to łatwiej, bez oporów przyjęli zwyczaj obdarowywania kartkę bądź upominkiem wybranki lub kandydatki na wybrankę swojego serca. 

Nam dorosłym mam wrażenie trudniej przychodzi akceptacja obcych zwyczajów. Tutaj pewnie niemałą rolę odgrywa fakt, że tak naprawdę trudno nam okazywać uczucia, nie jesteśmy narodem wylewnym i otwartym, wiec po cóż nam takie święto??  Niech tam dzieciaki ślą sobie karteczki...

A prezencikiem może być na przykład takie serduszko:

Uplecione z wykorzystaniem kartonowego dna, na które został naklejony papier prezentowy.

Boki koszyka mają rurki zrobione z kolorowych stron Gazety Prawnej. Ranty to zabarwione przed skręcaniem rurek paski papieru ksero.

Koszyk został wypleciony bez formy, a że ma dość niskie ścianki łatwo utrzymać żądany kształt. 

Papierowe dno zostało porządnie zabezpieczone lakierem nitro - musicie położyć przynajmniej trzy warstwy lakieru, aby papier prezentowy nabrał odpowiedniej twardości i blasku.

Witam
Oobiecałam poprawę w pisaniu i jak widzicie staram się ze wszystkich sił !!

Komplety różane wyschły, więc troszkę Wam o nich opowiem.

Czasem do zrobienia jakiegoś koszyczka zainspiruje mnie nieoczekiwanie jeden obrazek wyszukany w necie czy zauważona gdzieś karteczka. Tak było i tym razem, gdzieś tam rzuciło mi się w oczy to zdjęcie pochodzące z internetu:

 

Witam

 Skusiłam się ponownie na  współpracę z kwiaciarnią. Choć mam bardzo złe doświadczenia po pierwszej probie takiej współpracy zdusiłam w sobie niechęć i robię drugie podejście, oczywiście z zupełnie inną kwiaciarnią.

Właścicielka poprosiła mnie o przygotowanie serii koszyczków o różnej tematyce. 

Większość moich prac po Bożym Narodzeniu znalazła nabywców, więc nie pozostało mi nic innego jak zakasać rękawy i wziąć się do roboty.

Na pierwszy ogień poszły cztery koszyczki (po dwa z serii), wyplatane dwoma kolorkami z mocno kwiatowym dnem:

Takie bardzo kwiaciarniane, co myślicie???

Witajcie

Hurrra !! Udało się !

Dostałam zlecenie na poprowadzenie serii kursów instruktażowych z wyplatania z papierowej wikliny.

Dość daleko ode mnie, ale nic to, wsadzę jakiegoś dzieciaka w samochód wraz ze mną i będzie robił za GPS więc bez trudu śmigniemy do Gniewu uczyć ludzików mojego ukochanego wyplatania.

Kursiki startują w marcu aż do maja i choć to jeszcze kawałeczek czasu ja już myślę o przygotowaniach.

Na dobry początek zaczęłam skręcać rurki.

Zdecydowałam, że znacznie łatwiej będzie nam wyplatać z kolorowych rurek, gdyż proces wysychania konieczny przed malowaniem to dobre kilkanaście minut, nawet jeśli będzie w użyciu suszarka.

Rurek potrzeba zabójczo dużo, około pięciu tysięcy, na razie mam pięćset sztuk i boli mnie kciuk jak smok.

Poprosiłam syna aby pomyślał nad rozwiązaniem tego bolącego problemu i już pomysł powoli się wykluwa. Oczywiście dam znać, jeśli tylko nasza wizja doczeka się satysfakcjonującej realizacji.

A póki co zabrałam się za przygotowanie paru prostych koszyczków, które będą służyły jako wzór a raczej inspiracja na naszych warsztatach.

Są to bardzo proste formy, nietrudne do wykonania a jednocześnie cieszące oko i mam nadzieję, zachęcające do dalszej zabawy z papierową wikliną.

Wszystkie wykonane na posiadanych formach: starych doniczkach, metalowych puszkach, opakowaniach po śledziach i takich tam, podobnych...

Upleciony z rurek z nadrukiem posiada dwa niewielkie ucha, które po polakierowaniu zostały owinięte jutowym sznurkiem. 

Zawieszka z masy solnej i troszkę rafii dopełniają dodają stylowego charakteru.

Na dno tym razem nakleiłam siatkę ze sklepu florystycznego, oczywiście również zielonkawą (troszkę jeszcze widać klej).

Czas na koszyk z dnem ozdobionym papierem pakowym. 
Bardzo często wykorzystuję ten sposób w moich pracach, bo jest łatwy, skuteczny i efektowny. Poza tym kawałek ozdobnego papieru czy torebki znajdzie się w prawie każdym domku.

Brzegi koszyka są dwukolorowe - rurki osnowy były zieloni i dzięki temu brzeżek ścianki i rancik na samym dole jest również zielony.

I jeszcze nieduża osłonka na doniczkę.

Wyplatana jak zwykły koszyk, warkocz na górze jest upleciony osobno i przyklejony na wikol.

Dno mocno polakierowałam tak, aby wytrzymało ewentualne wylanie się wody.

Tyle na dziś relacji z przygotowań, kolejne wyroby w trakcie i oczywiście mnóstwo rurek wciąż czeka na zwinięcie.

Tak długo nie pisałam, że aż mi wstyd normalnie!

Miałam powód, a właściwie mnóstwo zajęć, które kompletnie mnie wchłonęły i nie pozwoliły oderwać się, by skrobnąć paru słów na ukochanym blogu.

Już się poprawiam i w pierwszej kolejności witam bardzo gorąco wszystkich nowo zapisanych - kochani jest mi niezmiernie miło, że grono obserwatorów powiększa się, że chcecie nadal oglądać moje prace, dodawać cudne komentarze, pytać i radzić się.

Będzie mi ogromnie miło, jeśli zechcecie zagłosować na mój blog w konkursie Blog Roku. 

Już niedługo pokażę nowe prace, nazbierało się ich troszkę takich "prawie skończonych" tych wiklinkowych, jak i szydełkowych i "drucianych".

I obiecuję poprawę w pisaniu!!!

Kochani

Choć już po świętach i szaleństwo ozdób bożonarodzeniowych mamy za sobą chciałabym Was zachęcić właśnie teraz do zrobienia takich oto dzwoneczków:

Dlaczego właśnie teraz? 

Może w ramach noworocznego odstresowania, pozbawionego pośpiechu i przymusu skończenia na czas działania, ot takie czysto relaksacyjne plątanie kolorowych rureczek...

1. rureczek z papierowej wikliny białych lub kolorowych

2. bejcy lub farby i lakieru do drewnalub kolorowego lakieru w sprayu

3. dobrego kleju np. "Magic", "Wikol" lub kleju na ciepło

4. sznurka i koralika do zrobienia serca dzwonka

5. wstążeczek, koralików, piórek, szyszek, suszonych kwiatków lub cokolwiek innego do udekorowania dzwoneczka

Dzwoneczki można zrobić w różnych rozmiarach, ja robię w trzech: mini (około 6 cm wysoki), midi ( 9 cm ) oraz maxi  ( 12 cm ). Od wysokości dzwonka zależy ilość użytych rurek w osnowie.

Dla rozmiaru mini to 4 rurki ułożone na krzyż:

Na potrzeby niniejszego kursu wykonam średni dzwoneczek z 6-cioma rurkami osnowy.

Dla ułatwienia rurki osnowy są w kolorze niebieskim, a rurki służące do wyplatania mają kolorek bladożółty.

I pleciemy jedno okrążenie splotem ósemkowym tak samo, jak pokazałam tutaj przy okazji wyplatania najprostszego koszyka z tą jednak różnicą, że oplatamy dwie rurki osnowy razem.

Przed wykonaniem drugiego okrążenia zaginamy rurki osnowy do góry tak by uzyskać kształt dzwonu.

Możecie w tym momencie włożyć do środka jakiś przedmiot kształtem przypominający dzwonek (np. pudełko po jogurcie), ale nie jest to konieczne gdyż z powodzeniem tak małe przedmioty można wyplatać bez wzornika.

Teraz rozdzielcie rureczki osnowy na pojedyncze 12 rurek i wyplatajcie splotem ósemkowym kolejnych 7-8 rzędów.

Pamiętajcie, aby rurki osnowy leciutko rozchodziły się na zewnątrz zachowując tym samym żądany kształt dzwonu.

Kiedy ścianki dzwonka są wystarczająco wysokie mocno odegnijcie rurki osnowy na zewnątrz dla uplecenia rantu. Zróbcie tak jeszcze jedno okrążenie splotem ósemkowym.

Czas na zakończenie robótki.

Jest to splot pojedynczego warkocza bardzo często stosowany do zakańczania plecionek.

Ostatnim ruchem jest przełożenie rurki osnowy za kolejną rurką osnowy (od wewnątrz dzwonka) i włożenie jej w powstałe "oczko" tak, jak na zdjęciu:

Po trzech ruchach wszystkie rureczki sterczą żwawo do góry tuż przy ściankach dzwoneczka.

Czas na barwienie.

Malowanie dzwonka to sprawa indywidualna.

Można pomalować go bejcą w dowolnym kolorze lub farbą akrylową a po wyschnięciu polakierować.

Wystrojony dzwoneczek czeka na swoje miejsce w każdym domku.