Grudzień zbliża się wielkimi krokami, już słyszę jego tupanie za plecami a tu prezenty na Święta nie gotowe. 

Jak co roku spróbuję przygotować jakiś drobiazg dla każdego Wigilijnego Gościa.

Lista już sporządzona, pomysły posegregowane, tylko z czasem krucho a tu zamówienia od znajomych spływają i trzeba podołać oczekiwaniom Moich Miłych Klientek.

Na początek dwie buteleczki z aroniówką przeznaczone dla dwóch wyjątkowych osób, dzięki którym moje "przydasie" rosną w siłę a i gazetek z pewnością mi nie zabraknie.

I buciorki z małymi akcentami świątecznymi:

Namiętnie robię nalewki. Wszelakie.

Właściwie dla nalewek założyłam ogród, posadziłam krzewy owocowe i drzewa. Zbieram przepisy, szukam informacji, zrywam, zalewam, zlewam, potrząsam i ... mam, a zimą z rozkoszą poddaję się degustacji !!!

I wiecie co? Grypy nie miałam od lat.

Przeziębienie, owszem, przytrafia się ale wtedy szybko sięgam po aroniówkę, zagryzam chlebkiem z czosnkiem (koniecznie ze świeżo zerwaną natką pietruszki - u mnie pietrucha jest w ogrodzie nawet zimą, pięknie się zamraża w czasie mrozów, nie traci witaminy C i zabija zapach czosnku) i jakoś obywa się bez antybiotyków.

W tym roku zrobiłam nalewkę z aronii, która niezwykle obrodziła; z czarnej porzeczki odjętej dzieciom od ust; agrestu głównie czerwonego (robiłam po raz pierwszy i nie jestem pewna efektu) i czerwonych winogron otrzymanych od Teściów z działeczki.
Mocno przymierzałam się do likieru gruszkowego, niestety dzieciaki pokątnie wyżarły wszystkie gruchy...

Nie odważyłam się jedynie na nalewkę z jarzębiny - mam w ogrodzie jarzębinę, nawet miała sporo owoców ale jakoś tak nie mogłam się do niej przekonać.

Kiedy nalewki zostały zrobione powstał problem, w co gotowe nalewki zlewać, gdyż opakowań po alkoholizowaniu się u nas w domku brak.
Popytałam, poprosiłam, znajomi poprzynosili butelki - różne, każda z innej bajki więc postanowiłam troszkę je ujednolicić ozdabiając zarazem.

Butelki po oliwie z oliwek, wysokie i chudziutkie zostały owinięte rurkami gazetowymi w dwóch kolorach: białym i zielonym. 

Pracowicie i z niezwykłą starannością robiła to moja 10-letnia czarownica (buziak koteczku ).Łączenia rurek podklejała klejem na gorąco. 

Następnie całość pomalowałam kawą rozpuszczaną co sprawiło, że mam buteleczkę beżowo-zielonkawą.

Cudnie przypalona cytrynka (zbyt duża temperatura piekarnika ) udaje, że taka właśnie miała być.

Poszperałam w zachomikowanych przydasiach i znalazłam owoce  lepione ponad rok temu z masy solnej.

Przed nawinięciem sznurka szkło smaruję wikolem.

Nie jest to konieczne, ale znacznie ułatwia pracę.

Sznurek i rafia w moich ulubionych kolorach ziemi dodają swoistego smaczku (butelce, a nie zawartości ).

Splot spiralny na bazie kwadratu spowodował, że butelka nabrała sporych rozmiarów.

Właściwie zaliczam tę próbę do średnio udanych - nie polecam, butelka źle leży w ręce i niezbyt mi się podoba.

O tu już lepiej, też splot spiralny ale z 6 + 1 rureczek.

Teraz należy tylko tylko spokojnie czekać, aż nalewki dojrzeją. Mój barek się nie domyka a ja zapraszam Was wszystkie na degustacje za 6 miesięcy !!!

W moim biurze pijemy sporo kawy - jak to w biurze. Przyzwyczailiśmy się do jednego gatunku, który sprzedawany jest w sympatycznych, szklanych słoiczkach o ciekawym kształcie.

Od jakiegoś czasu przyglądałam się im intensywnie i cierpiałam wielce, gdy lądowały w śmieciach.

Wreszcie powiedziałam sobie: dość!! dość marnotrawienia sympatycznych słoiczków !! dość powiększania "eko-doliny" !!

Zachęcam więc nieustająco do rozglądania się wokoło i nadawania przedmiotom nowego znaczenia.

Piórkowe choineczki podglądałam na różnych forach już w zeszłym roku i zawsze wzbudzały mój zachwyt. Leciutkie, zwiewne, tajemnicze, niezwykle delikatne i bardzo dostojne cudownie wpisywały się w niezwykły nastrój Świąt Bożego Narodzenia.

Toteż w tym roku nie wytrzymałam i pokusiłam się na zrobienie właśnie takich choineczek. 

Piórka zakupione w hurtowni florystycznej (spory wybór kolorów) nakleiłam klejem na ciepło na zwykły, kartonowy stożek. Trwa to chwilkę, bo piórek trzeba sporo. 

Na górę dałam gwiazdkę 3D lub szyszeczkę modrzewiową. Na koniec tu i ówdzie podoklejałam koraliki lub malutkie szyszeczki.

Nietrudne do zrobienia, nawet dziecko sobie poradzi a może być nieoczekiwanym i niebanalnym prezentem świątecznym.

pozdrawiam

No oczywiście, że z papierowej wikliny, jakże by inaczej, choć inne techniki kuszą, oj kuszą i pewnie im sie nie oprę...

Ale póki co ulubionym ostatnio splotem spiralnym powstało kilka choineczek.

Każdą z nich plotłam na styropianowym stożku, co bardzo ułatwia pracę. Mam ich trzy o różnej wielkości, więc wysokość choineczek waha się od 20  do prawie 35 centymetrów.

Choinki plotłam z użyciem różnej ilości rurek o czym pisałam tutaj przy okazji kursu wianków, zaczynając od dołu i pnąc się powolutku ku górze. Na szczycie rurki przeplotłam dowolnie wciskając je w środeczek choinki wychodząc z założenia, ze coś tam przecież przykleję, gwiazdę albo kokardę.

I tak powstały pierwsze choineczki (system rureczek 5+1):

Nie mogłam się opanować, żeby nie zaprosić ich do gwiazdkowej kolekcji.

Większa po całości została potraktowana brązowa patyną, na zdjęciu mało to widać.

Jeszcze rodzinny portret:

Każda choineczka stoi na kartonowym podłożu, do którego przykleiłam lekko pozłocone szyszki i dużą, siatkową kokardę.

Miła odmiana w tym przedświątecznym, wiklinowym ciągu, zamiast wianków, stroików i choinek - trampeczki.

Zamówione bardzo konkretnie zadomowiły się u koleżanki i jak mi wiadomo, choć chwilowo rozgościły się na kanapie wylądują wraz z braćmi-butami, w przedpokoju.