Witam

To na koniec czwarty element jesiennego kompletu, największy i najbardziej pracochłonny.

Wykonałam go również z kartek książki telefonicznej. Użyłam splotu spiralnego, bardzo gęstego bo wykonanego aż z ośmiu rurek podstawy.

Dzięki temu stożek jest ścisły co przy wiotkich telefonicznych rureczkach jest bardzo ważne.

Anioł, bo o nim mowa złożony jest z kilku elementów. Podstawowym jest tułów pleciony wraz z głową łącznie.

Następnie zostały wyplecione ręce umocowane na tułowiu za pomocą drucików, dzięki czemu pozwalają się formować.

Oddzielnie zrobiłam skrzydła,które następnie przykleiłam klejem na ciepło.

Róża  jako dodatek obowiązkowy otrzymała w tym wydaniu łodyżkę.

Aniołki w moim wykonaniu już powstawały. Ten jest wyjątkowy, bo jako jedyny otrzymał fryzurkę z końskiego włosia stając się Anielicą.

A tak wygląda w całości:

Jesienny komplecik czeka na nowych właścicieli.

pozdrawiam

Witam

Jeszcze pomęczę Was jesiennie :)

Koszyk, który zaprezentuję w tym poście zaczął powstawać jako zupełnie inna forma. Niestety, niezbyt przypadł mi do gustu więc rzuciłam go w kąt i tak przeleżał przez lato.

Teraz żal mi się zrobiło biedaka  i postanowiłam dać mu drugą szansę.

Koszyk wielkości kartki A4 przypomina prawdziwy, wiklinowy koszyk na zakupy.

Dno koszyka to kartonik oklejony kartką z książki telefonicznej:

Ścianki zrobione tak samo, jak w poprzednich koszykach, uchwyty owinięte jutowym sznurkiem.

No i oczywiście róża, która wszystkie plecionki łączy w jeden komplet.

Koszyk pleciony bez wzornika.

Już kilka koszyków, znacznie większych popełniłam w swoim życiu, jeden nawet służy mi w mojej pracowni jako pojemnik na błąkające się kartki czy szwendające tekturki.

Witam

Tak, jak zapowiedziałam prezentuję dziś drugi element zestawu jesiennego.

Będzie to wazonik wykonany na szklanym słoiku, których to opakowań u mnie w pracy zostaje sporo po wychłeptaniu hektolitrów kawy.

Wazonów różnego rodzaju zrobiłam już troszkę, ten będzie o tyle inny, że dzięki zastosowaniu we wnętrzu wazonika szklanego pojemnika pozwoli na trzymanie w nim także ciętych kwiatów.

Rurki osnowy wpierw zostały przyklejone do szklanego słoiczka a następnie w celu ukrycia owinięte jutowym sznurkiem.

Dalej plotłam już jak normalny koszyk używajac rureczek z ksiażki telefonicznej.

Ponieważ takie rurki są krótkie w pewnym momencie musiałam rurki osnowy przedłużyć o kolejne rureczki.

Wazonik został pomalowany i polakierowany tak samo, jak poprzednio opisywany kubek.

Rafia i róża przyklejona na klej na ciepło  dodaje tej pracy jesiennego charakteru.

 

W wazonie świetnie wyglądać będą wszelkiego rodzaju suszone kwiaty, także gałązki czy zboża. W moim ogrodzie obrodziły wszelkiej maści słoneczniki, więc zaprosiłam je do sesji fotograficznej:

Pewnie jeszcze niejeden taki wazonik powstanie, bo praca łatwa, szybka i przyjemna.

pozdrawiam

Witam

Prace, którymi będę chciała się z Wami podzielić przez kilka następnych dni powstawały przez dłuższy okres czasu. Były to również plecionki zaczęte z myślą o innej formie lub plecione jako próba splotu czy pomysłu.

Pozbierane niedokończone prace w efekcie zebrałam w oryginalny, jesienny komplet.

Wszystkie jego elementy zostały zrobione z kartek z książki telefonicznej. Takie karteczki dają ciekawy deseń w plecionkach, niestety są dość wiotkie a więc trudne w pleceniu no i trzeba ich poskręcać naprawdę dużo.

Wszystkie koszyczki pomalowałam kawą rozpuszczalną i lakierem wodnym.

Po całkowitym wyschnięciu  miękką szmatką ścianki od zewnętrznej strony przetarłam brązową patyną, która faje efekt postarzenia przedmiotu.

Czy zamierzony efekt osiągnęłam - oceńcie sami.

Pierwszym, najmniejszym elementem zestawu jest kubeczek z rączką:

Wzornikiem była butelka po winie.

Dno, którego tu nie widać wyplotłam na bazie gwiazdy.

Uchwyt kubka to cztery rurki przeplecione przez ścianki kubeczka i owinięte najpierw taśmą papierową.

Następnie na uchwyt został ciasno nawinięty sznurek jutowy podklejony wikolem na początku i końcu owijania.

Troszkę jasnej rafii ożywia jesienny kubeczek.

Na koniec, po zastanowieniu dodałam jeszcze gazetową, cieniowaną różę. 

Sposób jej wykonania pokażę w osobnym poście.

 

Kubeczek może służyć na wiele sposobów, choćby jako stojaczek na przybory malarskie:

To tak tytułem wstępu, jutro kolejny element zestawu.

pozdrawiam

Witam

Choć w poprzednim poście kajałam się z zadeklarowanego wakacyjnego lenistwa to był jeden chlubny wyjątek.

Otóż dałam się skusić na poprowadzenie kursu w ośrodku prowadzącym zajęcia z niepełnosprawnymi osobami w Marszewskiej Górze koło Przywidza.

Troszkę trwało zanim udało się nam zgrać terminy lecz w końcu dotarłam do malowniczo położonej wioseczki z przepięknym, stylowym budynkiem starej szkoły w roli głównej.

Czy to cudna trasa wiodąca przez nasze niezwykłe Kaszuby, czy zapach świeżo zroszonego porannym deszczem lasu, czy tez widok stylowego zabudowania z czerwonej cegły a już na pewno przemiłe, gościnne i bardzo serdeczne gospodynie sprawiły, że w sposób szczególny wspominam to piątkowe przedpołudnie spędzone z bardzo zdolnymi kursantkami na pleceniu papierowych koszyczków.

Sale i korytarze tego wyjątkowego miejsca były udekorowane ręcznymi wyrobami tworzonymi przeróżnymi technikami. Widać było i czuć ducha "robótek ręcznych" !

Panie bardzo sprawne manualnie świetnie załapały technikę i koszyczki powstawały błyskawicznie. Znalazł się czas i na wspólny posiłek i na opanowanie techniki wykonywania papierowych, "cukierkowych" róż.

Każda kursantka ukończyła swój pierwszy koszyczek i choć tylko cztery z nich zdążyłam złapać i uwiecznić dla potomnych ich pracę, musicie wierzyć mi na słowo, że wszystkie plecionki były równie staranne i urocze, jak te poniżej. A więc podziwiajcie:

Mam nadzieję, że powiodą się nasze plany i z sympatycznymi Paniami spotkam się ponownie na bożonarodzeniowym pleceniu choineczek!

pozdrawiam

Witam

Ach, stęskniłam się za moim blogiem i moimi cudownymi czytelnikami i obserwatorami.
Zrobiłam sobie porządne wakacje od blogowania, od wymądrzania się na forach, od kręcenia rureczek i wszelkich innych robót.
Więc tym bardziej byłam zaskoczona, gdy odkryłam, że że jestem z wami już od roku.
Fajny był ten czas, blog pomógł mi nawiązać nowe, wspaniałe znajomości, otworzył mnie na "społeczność wirtualną" i sprawił, że choć troszkę uwierzyłam w siebie i moja pasję.

Dziękuję Wam za to, ze wciąż tu jesteście !!

Ale że lato za nami, łapki odpoczęły a owoce w ogrodzie dojrzały trzeba było westchnąć rzewnie za minionymi chwilami lenistwa i wziąć się do roboty.

Choć kilka projektów mam już rozpoczętych i obiecuję parę nowych instruktaży to  najpierw pokażę dwa rodzaje butelek, których musiałam zrobić ileśtam w związku z pięknie dojrzałą aronią tudzież orzechem włoskim.

Aronię wraz z liśćmi zalać zimna wodą, dodać cukier i gotować około pół godziny.  Odstawić przykryte (muszki !) na dobę.

Po tym czasie przecedzić, dodać sok z cytryn i rozlać do butelek, u mnie takich:

Można pić już po 6 miesiącach, ale najlepiej smakuje, gdy postoi znacznie dłużej.

Prawda, że to nietrudne? 

Róbcie nalewki, pijcie wraz z przyjaciółmi z umiarem ale ze smakiem a zobaczycie, ze grypa nie będzie miała do Was dostępu !

Czego Wam życzę i pozdrawiam.